Yeşil tablonun öbür yüzü

İklim krizi derinleştikçe, firmaların rengi yeşile dönüyor. Tabi her işte olduğu gibi bunda da suiistimaller olacağı çok açık. Yeşil yıkıma-boyama-aklama olarak adlandırılan firmaların kendilerini durum sıkça yaşanmaya başladı. Bu suiistimal hem yapana hem de çevre politikalarının etkin kullanmasına engel oluyor.
Tüketici baskısıyla ‘yeşil görünmeye’ çalışan firmalar özünde çevreci değilse eninde sonunda bu yeşil boya dökülüyor. Firmaların yeşil yıkıma-boyama-aklama taktikleri henüz daha dünyanın üzerinde tam olarak stratejisini belirlemediği noktada hassasiyeti kötü etkiliyor. Çünkü hali hazırda iklim krizini reddeden ülke, şirket ve insanlar var. Aynı dünyada yaşıyor olabiliriz ancak, ancak düşüncelere sahip değiliz. 
Düşük karbonlu bir ekonomi için dünyanın cebinden 4 ile 6 trilyon dolar çıkması gerekiyor. Böyle bir maliyetin altından kalkmak için herkesin elini taşın altına koyması gerekiyor. E birileri taşı kaldırırken birilerinin taşa ağırlık yapması kabul edilemez.
Burada içimi ferahlatan yeni nesilin hassasiyeti ve gerçek bilgiye erişimdeki motivasyonu. Yeşil yıkıma-boyama-aklama yapan firmalar her ne kadar karartma uygulasa da, gerçekler eninde sonunda ortaya çıkıyor. O yüzden samimi ve saydam olmak sadece firmaya değil tüm dünyayı yeşillendirir.